مسابقه پايانی جام جهانی از يک سو رقابت برای قهرمانی بود و از سوی ديگر يک رقابت تن به تن بين وسلی اسنايدر هلندی و داويد وی يای اسپانيايی، که هر کدام با پنج گل زده بر سر بردن کفش طلايی بهترين گلزن جام رقابت می کردند. ناکامی در گلزنی اين دو به بهای شريک شدن در اين عنوان با ديه گو فورلان از اروگوئه، و ميروسلاو کلوزه و توماس مولر از آلمان انجاميد. هلند و اسپانيا با هنر گلزنی اين دو بزرگ به فينال راه يافتند؛ در حالی که انتظار درخشش و گلزنی از سوی ستارگان جوانی چون ليونل مسی آرژانتينی، کريستيانو رونالدو از پرتغال و وين رونی انگليسی هرگز به واقعيت نرسيد. اين رقابت برای بردن جايزه توپ طلايی «بهترين بازيکن» نيز دنبال شد. مسابقه پايانی فرصتی بود تا هلند در برابر قهرمان اروپا از همه توان خود سود برد تا با قهرمانی نامش را به فهرست اروگوئه، ايتاليا، برزيل، انگلستان، آرژانتين و فرانسه اضافه کند. اما اين افتخار نصيب اسپانيا شد.

با پيش نگاهی به اين بازی، پيروزی و قهرمانی برای دو تيم هلند و اسپانيا آسان نبود. پس از جام جهانی ۲۰۰۶، پرونده دو تيم سرشار از نتايج پيروزی بار بود. هلند در قهرمانی اروپا تيمهای ايتاليا و فرانسه – فيناليستهای دوره پيش – را در هم کوبيد تا شکست در برابر روسيه تنها نقطه سياه ولی سنگين پس از آن باشد. هلند با شکست از روسيه از جام قهرمانی اروپا بيرون رفت، اما به رهبری بارت فان ماروايک بی شکست تا مسابقه پايانی جام جهانی پيش آمد و در وقت اضافی مسابقه در دردناکترين لحظه برای هلنديها شکست حادث شد. (در ماههای نخست دوره فان ماروايک تنها يک شکست با تيم ذخيره ها در بازی دوستانه در برابر استراليا به ثبت رسيد.)اما حذف هلند از قهرمانی اروپا به قهرمانی اسپانيا منجر شد که اين تيم نيز دوران بی شکستی را سپری کرد و حتی برزيل و ديگر بزرگان را از صدر رده بندی فيفا به زير کشيد. اسپانيا در جام جهانی نيز تنها شکست را در حالی در برابر تيم ملی سوييس بجا گذاشت که آنان برای رسيدن به جام جهانی بيدار شدند.

سومين ناکامی هلند در فينال 

تيم ملقب به «اورانيه» دو بار در جام جهانی تا مسابقه پايانی پيش رفته و در هر دو بار مغلوب ميزبان جام شده بود: در ۱۹۷۴ با يوهان کرويف و در ۱۹۷۸ بدون کرويف. و سرانجام سومی در آفريقای جنوبی و در برابر.

پيشينه پيکارهای رو در روی دو تيم تهاجمی اروپا در نه ديدار گذشته برابر بود: چهار پيروزی و يک تساوی. اسپانيا به گونه ای ديگر به اوج رسيده است: پس از ۴۴ سال دست خالی در ميدانهای بزرگ و حتی به هنگامی ميزبانی جام جهانی ۱۹۸۲، سرانجام به قهرمانی در يورو ۲۰۰۸ رسيد که چندان دست کمی از جام جهانی نداشت، ولی به هر حال جام جهانی چيز ديگری بود.

هشمين فينال تمام اروپايی در ۱۹ دوره تاريخ جام جهانی، اين بار در خارج از قاره اروپا شکل گرفت. در ۱۶ دوره جام، يک يا دو تيم اروپايی در مسابقه پايانی حاضر بودند. تنها در دو دوره تنها تيمهای آمريکای جنوبی در فينال بودند: ۱۹۳۰ و ۱۹۵۰.

هلند تا رسيدن به «فينال» تنها تيمی بود که هر شش بازی اش را برد؛ ۱۲ گل زد و پنج گل خورد. تيم پيروز در اين مسابقه طلسم قهرمان نشدن اروپاييان در خارج از قاره خود را هم شکست.

اسپانيا فوتبال تکضرب و رو به جلو را با پنج پيروزی پياپی و تنها يک شکست در آغاز جام به نمايش گذاشت، اما هفت گل زده و دو گل خورده از سوييس و شيلی قابل مقايسه با خط آتش تيمی چون آلمان نبود که با يک گل از اسپانيا شکست خورد و سرانجام سوم شد.

مراسم پايانی با حضور نلسون ماندلا

با حضور نلسون ماندلای پير، مرد افسانه ای آفريقای جنوبی ، مراسم پر زرق و برق پايانی جام نوزدهم توسط هنرمندان آفريقايی به شکل کاملا منطبق با روحيه پر رقص و آواز مردم اين قاره و همچنين با حضور شکيرا، خواننده مشهور کلمبيايی در ساکر سيتی ژوهانسبورگ انجام شد. پيش از ورود ماندلا بر روی يک ارابه تا مدتها صدای ممتد ووووزلا لحظه ای قطع نشد. 

نارنجی پوشان ميدان نلسون ماندلا

يک روز پيش از اين نارنجی پوشان با شيپور و مردانی با لباس قرمز سرخپوستان می توانستند اين مفهوم را داشته باشند: هلندی ها در شهر هستند. ميدان نلسون ماندلا در تسخير ارتش اورانيه (لقب تيم ملی هلند) بود زيرا ژوهانسبورگ خود را آماده آخرين فصل يک جام جهانی بيادماندنی کرد. و هلند آماده شد تا در آخرين پرده نمايش فوتبال جهانی با اسپانيا نبردی در چارچوب سبز داشته باشد.